Europese Grand Prix

De Europese Grand Prix (EGP) is een competitie die bestaat uit een aantal grote Europese Othellotoernooien. Op elk toernooi kunnen spelers punten verdienen. Wie de hoogste score behaalt binnen één seizoen wordt gekroond tot Europees kampioen van dat jaar.

De Europese Grand Prix werd in 1986 opgericht en bestond uit vier toernooien: Milaan, Cambridge, Kopenhagen and Parijs. In 1991 werd Brussel aan het lijstje toegevoegd. In de 21e eeuw kwamen Amsterdam (2001), Stockholm (2003), Gdansk (2005), Barcelona (2006), Praag (2007), Berlijn (2008), Moss (2009), Athene (2013). In 2014 kwam Rusland erbij. Voor 2017 stond de eerste EGP in Finland op het programma.

Tot en met 2009 werden toernooien georganiseerd in alle gaststeden. Hierdoor werden maar liefst 12 toernooien georganiseerd in 2009. De druk op de internationale kalender werd te groot en het besluit werd genomen om een 2-jaarlijkse cyclus op te starten. Zowel in 2010 als in 2011 werden in 6 steden Europese Grand Prix toernooien georganiseerd. In beide jaren werd een Europees kampioen gekroond. Het systeem werd goed bevonden en in 2012 verdergezet. Opnieuw werden er 6 toernooien georganiseerd. Na het toevoegen van toernooien Griekenland, Rusland en Finland worden er nu 7 of 8 toernooien per jaar georganiseerd, waarvan de beste 4 resultaten meetellen.

De Europese Grand Prix van België heeft de volgende erelijst:
(Het toernooi werd tot en met 2007 in Brussel gespeeld; de laatste 7 edities waren in Gent)

  winnaar land tweede land derde land
1991 Imre Leader GBR Emmanuel Caspard FRA David Shaman USA
1992 Dominique Penloup FRA David Shaman USA Imre Leader GBR
1993 Imre Leader GBR Marc Tastet FRA David Shaman USA
1994 Graham Brightwell GBR Nils Berner SWE Didier Piau FRA
1995 Graham Brightwell GBR Emmanuel Caspard FRA Dominique Penloup FRA
1996 Marc Tastet FRA Graham Brightwell GBR Dominique Penloup FRA
1997 Graham Brightwell GBR David Shaman USA Karsten Feldborg DNK
1998 Emmanuel Caspard FRA Takuji Kashiwabara FRA Dominique Penloup FRA
1999 Stéphane Nicolet FRA Takuji Kashiwabara FRA Emmanuel Caspard FRA
2000 Stéphane Nicolet FRA Emmanuel Caspard FRA Romy Hidayat IDN
2001 Emmanuel Caspard FRA Stéphane Nicolet FRA Andreas Hoehne DEU
2002 Takuji Kashiwabara FRA Albert Kortendijk NLD Matthias Berg DEU
2003 Takuji Kashiwabara FRA Emmanuel Caspard FRA Arnaud Delaunay FRA
2004 Emmanuel Caspard FRA Andreas Hoehne DEU Marc Tastet FRA
2005 Graham Brightwell GBR Frédéric Auzende FRA Daisuke Tsuchida JAP
2006 Albert Kortendijk NLD Takuji Kashiwabara FRA Nicky van den Biggelaar NLD
2007 Pawel Peczkowski POL Vladislav Dolezal CZE Arnaud Delaunay FRA
2008 Michele Borassi ITA Sébastien Barre FRA Nicky van den Biggelaar NLD
2009 Tom Schotte BEL Matthias Berg DEU Takuji Kashiwabara FRA
2011 Nicky van den Biggelaar NLD Takuji Kashiwabara FRA Marc Tastet FRA
2013 Katie Wu HKG Martin Odegard NOR Nicky van den Biggelaar NLD
2015 Nicky van den Biggelaar NLD Jeroen Everts SWE Arthur Juigner FRA
2017 Nicky van den Biggelaar NLD Imre Leader GBR Matthias Berg DEU
2019 Takuji Kashiwabara FRA Roel Hobo NLD Nicky van den Biggelaar NLD




 
Belgen

Ook Belgische spelers zijn door de jaren heen vertegenwoordigd in de toernooien voor de Europese Grand Prix. Zij namen niet enkel deel aan de toernooien in eigen land, maar reisden ook doorheen Europa om België te vertegenwoordigen. Slechts twee Belgen zijn erin geslaagd om een toernooi van de Europese Grand Prix te winnen. Alexandre Cordy won in Turijn (2000) en Cambridge (2001), terwijl Tom Schotte zegevierde in Gent (2009), Praag (2009), Cambridge (2016) en Moskou (2018). Onder meer dankzij deze prestaties werden beide spelers vice-Europees kampioen. Alexandre Cordy in 2001 en Tom Schotte in zowel 2009 als 2016.

Hieronder een lijst van Belgische spelers die in de top 10 zijn geëindigd in een toernooi van de Europese Grand Prix.

Jaar Speler Eindstand Punten Beste prestatie
1986 - - - -
1987 - - - -
1988 - - - -
1989 Luc Jeangille 23e 16 6e
1990 Serge Alard 23e 10 7e
1991 Luc Jeangille 28e 22 6e
  Eric Delfante 35e 3 9e
1992 Alexandre Cordy 31e 3 9e
  Eric Delfante 31e 3 9e
1993 Serge Alard 28e 8 8e
  Alexandre Cordy 34e 6 8e
1994 Alexandre Cordy 23e 13 8e
1995 Alexandre Cordy 18e 21 8e
1996 Alexandre Cordy 10e 67 4e
1997 Alain Daix 20e 30 5e
  Renaud Lecat 30e 8 8e
1998 Serge Alard 12e 60 4e
  Renaud Lecat 18e 30 6e
1999 Alexandre Cordy 18e 35 5e
  Eric Delfante 25e 18 7e
  Alain Daix 38e 4 9e
2000 Alexandre Cordy Runner-up 350 Winnaar (1x)
  Serge Alard 33e 2 9e
  Renaud Lecat 33e 2 9e
2001 Alexandre Cordy 3e 301 (304) Winnaar (1x)
  Pierre De Lit 31e 12 9e
2002 Alexandre Cordy 16e 55 5e
  Pierre De Lit 32e 5 8e
2003 Alexandre Cordy 23e 42 5e
2004 Jeroen De Wael 47e 5 8e
  Tom Schotte 47e 5 8e
2005 Tom Schotte 17e 90 3e
2006 Tom Schotte 37e 15 6e
2007 Tom Schotte 50e 14 6e
2008 Tom Schotte 35e 36 6e (2x)
  Dimitri Vaes 46e 16 6e
2009 Tom Schotte Runner-up 680 (705) Winnaar (2x)
  Dimitri Vaes 22e 61 4e
  Marcel Peperkamp 42e 27 5e
  Nick Reunes 83e 1 10e
  Jeroen De Wael 83e 1 10e
2010 Tom Schotte 22e 37 5e
2011 Tom Schotte 10e 79 4e
  Dimitri Vaes 26e 13 8e
  Marcel Peperkamp 29e 9 7e
2012 Tom Schotte 20e 37 6e
2013 Tom Schotte 19e 55 5e
  Dimitri Vaes 35e 5 8e
2014 Tom Schotte 36e 15 7e
2015 Tom Schotte 19e 32 5e
2016 Tom Schotte Runner-up 490 Winnaar (1x)
  Michael May 42e 13 7e
2017 Tom Schotte 8e 120 4e (2x)
2018 Tom Schotte 3e 298 Winnaar (1x)
2019 Tom Schotte 5e (*) 30 5e
  Nick Reunes 8e (*) 4 8e
(*) seizoen nog bezig

Statistieken

  # Top 10 % 1e 2e 3e 4e Punten
Tom Schotte 49 38 78 4 2 2 6 2058
Alexandre Cordy 33  21 64 2   1 3 926
Serge Alard 27  9 33       1 134
Dimitri Vaes 18  5 28       1 95
Renaud Lecat 8  3 38         40
Luc Jeangille 8  2 25         38
Alain Daix 11  2 18         34
Marcel Peperkamp 9  2 22         28
Eric Delfante 7  3 43         24
Pierre Jeangille 3  1 33         20
Pierre De Lit 6  2 33         17
Michael May 7  1 14         13
Jeroen De Wael 4  2 50         6
Nick Reunes 12  2 17         5