Belgen in het buitenland: World Cup Tokio

29 januari 2013

Ter gelegenheid van de 40e verjaardag van de Japanse Othello Associatie werd er een groots evenement georganiseerd in Tokio. Dit evenement ging samen met een soort herlancering van Othello in Japan. Grote reclamecampagnes met affichers en tv-spots vergezelden het evenement. De locatie van de World Cup was dan ook bijzonder speciaal: de Tokyo Sky Tree, het hoogste gebouw in Japan (634m hoog). Het toernooi vond slechts plaats op de vierde verdieping, maar het moest natuurlijk zichtbaar zijn voor de dagelijkse bezoekers van het winkelcentrum.




Alle niet-Japanse deelnemers (een veertigtal) waren allen persoonlijk uitgenodigd voor dit evenement. Daaronder verschillende wereldtoppers. Ook één Belg, Tom Schotte, was van de partij. Niet vanwege zijn uitzonderlijke prestaties op Othellovlak, maar vooral omwille van zijn inspanningen om Japans Othello te betrekken in het wereldse Othello. Denk maar aan de toevoeging van Japanse toernooien aan de wereldranglijst. Niet minder dan 58 spelers kwamen in actie tijdens het hoofdtoernooi om mee te dingen naar de hoofdprijs van 5000$, eeuwige roem, een Japanse 7 DAN en de titel 'King of Othello' (what's in a name).

Zoals gebruikelijk voor een grootse gebeurtenis werd deze ingeleid met een receptie. Receptie is heel eufemistisch uitgedrukt, want de 'receptie' was voor de gelegenheid omgetoverd in een menu met verschillende gangen. Iedereen had een voorbepaalde plaats. Zo zat onze Belgische vertegenwoordiger aan tafel met onder meer Seiya Kurita, Nicky van den Biggelaar, Brian Rose en Hideshi Tamenori. Tijdens het dinner werd een speciale competitie gehouden: een flipcompetitie. Niet om ter gekst doen, nee om ter snelst de 64 stenen van een Othellobord met één hand van de ene naar de andere kleur draaien. De preselecties waren per 4 (alfabetisch) en de best vier spelers mocht in een finale hun snelheid nogmaals bewijzen. Tom slaagde erin om als enige Europeaan onder de 30 seconden te duiken en wist een 7e plaats te veroveren tussen het Japanse flipgeweld. Seiya Kurita wist de competitie te winnen met een tijd van 23 seconden (waarbij tussendoor nog één steen op de grond was gevallen die hij moest oprapen). Als beloning werd het dessert voor zijn tafel (dus ook die van Tom) opgeleukt met een speciale Othello World Cup taart! Op het einde van het diner werd de loting bepaald. Tom kreeg de eer en het genoegen om op tafel één te spelen tegen Yuji Miyazaki. Tafel één (en twee) betekende ook een camera erbij en LiveOthello.



Het toernooi zelf dan. Tom verloor zijn eerste partij van Yuji Miyazaki (geen schande) en wist dit verlies te herhalen in op één na alle zes ronden van de eerste dag. Europeanen Martin Odegard (Noorwegen), Caroline Odsell (Zweden) en Arthur Juigner (Frankrijk) zorgden voor drie nederlagen. Ook een 'klein kind', Jun Shinohara, zorgde voor een pijnlijke nederlaag. Voor deze jonkies (zo waren er verscheidene) is nog een mooie toekomst weggelegd. De enige overwinning van de dag was tegen de Singaporees Choon Foong Lee. Het gevolg was dat Tom na dag één gedeeld 55e (en laatste) stond. Toch onverwacht zwak voor een 4-voudig Belgisch kampioen en voormalig vice-Europees kampioen.




De tweede dag begon al even dramatisch als de eerste eindigde. Een nederlaag tegen Francesco Marconi (die was begonnen met 0 uit 5) uit Italië bracht Tom helemaal onderaan het klassement. Gelukkig begon kwam hierna beterschap. Overwinningen tegen Jiska Helmes (Nederland), Miroslav Voracek (Tsjechië), Ryo Shinohara (nog zo'n Japans kind) en David Beck (Verenigd Koninkrijk) bracht Tom opnieuw in de middenmoot. Na zijn overwinning tegen David Beck werd het voor Tom echter onmogelijk om nog in de top acht te komen (kwartfinales). Niet dat hij daar nog rekening mee had gehouden, maar het zorgde wel voor een ongebruikelijke loting voor ronde 12. De Japanners hadden namelijk het systeem bedacht dat spelers die al zeker in de top 8 kwamen, voor de resterende ronden dan maar tegen spelers moesten spelen die daar geen kans meer toe hadden. Op die manier konden zij die top 8 niet mee beïnvloeden. Dankzij dit verrassende systeem moest Tom tegen Kazuki Okamoto spelen. Met een logisch verlies tot gevolg. Niet getreurd, in de 13e ronde was er opnieuw een 'normale' loting en tegenstander voor Tom weggelegd en mocht hij tegen Mami Yamanaka. En deze partij werd ook winnend afgesloten. Dit resulteerde in een gedeelde 29e plaats. Terugkijkend op een rampzalige eerste dag is dit nog een behoorlijk resultaat. De top acht bestond uit 2 Europeanen (David Hand - Verenigd Koninkrijk en Arnaud Delaunay - Frankrijk) en 6 Japanners.



De derde dag is zoals gebruikelijk finaledag. De top acht ging aan de slag terwijl de overige spelers, scheidsrechters en nieuwe Japanners in twee verschillende competities aan de slag gingen. Aan de ene kant de klassieke variant (10x10 Othello) en aan de andere kant een speciale variant (8 Stars Othello), waarbij een Othellobord met 88 vakjes werd samengesteld door op een 10x10 bord 3 vakjes per hoek weg te nemen. In die laatste competitie ging Tom aan de slag. Na overwinning tegen Tor Birger Skogen (Noorwegen) en Cecilia Norgren (Zweden) werd in de halve finale verloren tegen Tetsuya Nakajima (de latere winnaar). In de strijd om de derde plaats werd dan weer makkelijk legende Karsten Feldborg (Denemarken) aan de kant gezet. Als beloning kreeg Tom een 5 DAN graad voor 8 Stars Othello toegekend. In het andere toernooi won Matthew Vinar (Australië) nipt van Nicky van den Biggelaar (Nederland).




Ondertussen was duidelijk geworden dat Junya Ito de nieuwe "King of Othello" was geworden. Hij nam in de finale verrassend de maat van Kazuki Okamoto. Ook Yusuke Takanashi was al in de kwartfinale gesneuveld tegen Seiya Kurita.

Het victory dinner was iets speciaals. Er werd uitgeweken naar de 31e verdieping van de Tokyo Sky Tree voor een heus walking dinner. Toch was het allemaal een beetje gek, want alle winnaars mochten/moesten zich naar een aparte zaal begeven om te eten en te drinken. Op zich niet verkeerd, maar de meeste mensen daar waren wel Japanners. En dat communiceert soms wat moeilijk. Gelukkig was er met Nicky van den Biggelaar (als tweede van de 10x10 competitie) ook een Nederlandssprekende persoon aanwezig. Na het victory dinner werd het feestje pas echt ingezet. Een 20-tal Europeanen trok erop uit voor een knotsgekke, plezante en openbarende karaokesessie. Dat kon niet ontbreken op een Tokiotrip.

Omdat het altijd ietsje meer mag zijn, werd er ook nog een vierde dag ingericht. Een speciale teamcompetitie tussen Japan en "rest van de wereld". Jammer genoeg vrij overtuigend (4-1) gewonnen door team Japan. Als je natuurlijk Yusuke Takanashi, Seiya Kurita en Makoto Suekuni in de strijd gooit... De junioren gingen aan de slag in een speciale 6x6 competitie. De overige spelers mochten zich op drie nieuwe spellen gooien. Een gomokuvariant (Einstein), een checkervariant (SkyGuest) en een halmavariant (Attack). Tom koos voor Einstein en dat leek hem wel te liggen. Jammer genoeg werd in de eerste ronde verloren van een oude Japanse dame (door verstrooidheid), waardoor een plaats bij de beste 4 al niet meer mogelijk was. Toch werd in de volgende 4 ronden gewonnen van achtereenvolgens Cecilia Norgren (Zweden), Martin Fransen (Nederland), Mami Yamanaka (Japan) en Caroline Odsell (Zweden). Hierdoor werd nog een knappe vijfde plaats uit de brand gesleept.



Sportief gezien was het hoofdtoernooi niet zo'n succes, maar de side events maakten heel wat goed. Uiteraard was er nog veel meer te doen dan enkel Othello en werd Tokio en omstreken gedurende verschillende dagen voor het toernooi reeds verkend. Een reis om nooit meer te vergeten!